Кутилмаганда оёғим остидаги ёғоч пол ғижирлади. Юрагим тўхтаб қолди. Озода кеннайи ҳалиги эркак билан тўхтаб қолиб, иккаласи бирданига эшик томонга қарашгунича ман аллақачон зинадан югуриб тушиб, пастга, пляж томонга қочиб кетиб борардим.
Ўпкам бўғзимга келиб, нимага келганимни ҳам эсимдан чиқариб, югуриб кетардим, ҳалиги қийналиб ўтган жойлардан, шаршарага тушадиган ва чиқадиган қинғир-қийшиқ сўқмоқлардан учиб ўтиб кетдим, фақат пляжга озгина қолганида сал ўзимга келгандай бўлдим. Болачалар, аёллар, ичган ва ичмаган эркаклар, панароқ жойда ўпишаётган ёшлар ва унча ёш бўмаганлар – барчаси манга ҳайрон бўлиб қарашди – сочларим тўзиган, рўмолим елкамга тушиб кетган, ажинадан қочиб келаётган жиннига ўхшардим.
Бироз нафасимни ростлаб, бизникилар ўтирган жойга яқинлашдим. Барча суҳбат билан овора, ўртада ичимлик ва газаклар, рюмка ва ичимликлар, кимнидир телефонидан ҳам замонавий, ҳам мумтоз қўшиқлар эшитилиб турарди. Бахтиёр ака, ҳар доимгидек, давранинг ўртасига чиқиб латифалар, ҳангомалар айтиб бериб, барчани кулдирардилар. Аёлларнинг аксарияти уни жа яхши кўриб қолмаган бўлсаям, камида ҳайрихоҳлик билдираётгани кўриниб турарди. Элдор акам, келганимни кўриб, ёнларига чақирдила, зимдан қараб, қулоғимга “қани купальнигинг”, деб сўрадила.
“Вой, иш билан бўлиб, эсимдан чиқарибман”, - дедим кўзига қараб.
“Хмм, майли, қанақа чўмиласан энди?”
“Ҳечқиси йўқ, куйлагимдаям чўмилувраман”, – дедим кулиб.
Бирданига Бахтиёр ака баланд овозда:
“Эээ қойил, Элдор, атрофни қара, деярли ҳамма аёлла ярим яланғоч бемалол чўмилиб юришибди, сани бахтинг бор экан, шундоқ хотининг бор, куйлагида чўмиларкин. Қани олдик, иффатли ва латофатли аёллар, хусусан, Шаҳлохон учун олдик”, - дедила.
Ҳаммага бу қадаҳ сўзи ёқиб тушди, ҳамма кўтарди, синфдошларнинг ёнларидаги купальник кийиб олган хотинлари шоша-пиша устларига ташлаб олишга сочиқларини қидириб қолишди.
“Йўқ, Элдор, сани хотининг учун ичвомиз, санга штрафной қуйиб берамиз”, - деб кулганига, Бахтиёр ака ўртоқларининг гулдурос чапаклари остида Элдор акамга яна битта қуйиб бериб, ичирвордила.
Буларни кузатарканман, синфдошларни санай бошладим. Тўртта машина бўлсак, демак ҳам мошинада иккитада эр-хотин бўлса, демак, саккизта эркак бўлиши керак. Ҳаммаси шу ерда эди. Қизиқ. Озода кеннайи кўринмасдила. Наҳотки, бирортаси мандан олдин етиб келган бўлса, ёки келибоқ шу ерда бирортасини топдилами? Вой чаққонбону-ээй, дедим ичимда. Шуни ўйлаб турганимда, Озода кеннайини тушиб кевотганларини кўрдим. Ҳич нима бўлмагандай “Бунчаям узоқ бўлмаса бу йўл, тинчгина бассейнда чўмилсак бўлмасмиди”, - деганларича қўлларидаги егуликларни (асосан газаклар, мева ва сабзавотлар) дастурхонга қўйдила.
Шу тарзда, овқат пишди, деган хабар кемагунча яна бир-икки соат ўтирдик, чўмилдик, қувлашмачоқ ўйнадик, яна чиқиб ўтирдик, загар олдик, эркаклар ичишди, қадаҳ сўзларини тўқсон фоизини Бахтиёр ака кимгадир атаб гапирарадила, ва табиийки, шу одамга яна битта қуйиларди. Аёллар ҳам қараб турмадик, вино ичдик. Бирпасда тугаб қолганидан кейин коньяк ва ароқларга шерик бўлдик. Кайфият аъло бўлиб яна сувга тушамиз десак, Элдор акам туроми қолдила, кайф зўр бўган экан, ман азгина ётаман деганларича, дастурхон ёнида қолдила. Биз қувлашмачоқни давом эттирдик. Кайфим зўр, Бахтиёр акани тегажоқликлари минг маротаба кучайди, сувни тагида оппоқ сонларимдан, думбаларимдан ушлаб, қорнимни силаб ташладила. Қувлашмачоқда у манга яқин, ман унга яқин юрардик, Озода кеннайи эса соҳилга яқин жойларда юриб, чуқурроқ жойларга бормадила.
Овқат пишди. Ҳаммамиз коттежга қайтдик. Элдор акамни бир елкаларидан опичиб олдик, нариги томонда Ҳасан деган ўртоқлари ушлаб олдила. Эрим эси жойида бўлсаям, жуда чайқалиб юрарди, сўқмоқлардан юриш жуда қийин эди, шунинг учун ҳам секин юрдик. Аёллар керакли нарсаларни олиб тез кўтарилиб кетишди. Элдор акамни юришига ёрдам бериш учун Ҳасан ака, Бахтиёр ака, ҳамда Ботир исмли ўртоқлари қолишди. Ҳасан ака “Келин, Элдорри оғирлигини манга кўпроқ ташувринг, сиз қийналиб қоласиз”, - деганича уни белида қўлини ўтказволдила. Элдор акам, кайф эмасми, манга бошқача қараб, белимдан ушлаб олиб, қўллари билан кўкракларимни ушлашга ҳаракат қилардила. Ман “қўйинг, Элдор ака” деб шивирлашимга қарамасдан тегажоқлик қилишга ҳаракат қилардила. У эса, шивирлаб (аслида, ўзи шивирладим диб ўйлардила, аслида баланд овозда): “ҳозир бориб сани битта мазза қиламан, Шаҳа”, - дивордила. Ҳасан ака кулиб қўйдила.
Шаршарага боргунча чарчаб қолдик. Уёғига мани ўрнимни Ботир ака эгалладила. Шаршарадан кейин кўтарилишда улар олдинга ўтишди, биз Бахтиёр ака билан орқада кетдик. Бахтиёр ака бундан бироз олдин биз орқасига ўтиб мазза қилган тошни кўрсатиб, мани худди ўша жойда расмга олдила, “шуни кўриб, ҳали эслаб юрамиз буёғлага кеганларимизани”, - диб қўйдила. Бу тошни кўриб ман аллақачон тамом бўб бўгандим. Олдимиздагилани қарамаётганларидан фойдаланиб бир-икки марта қучолашиб, ўпишиб олдик, унинг уятсиз қўллари белларимни қучишиб, тирсиллаган думбаларимни кезишди. Иккила қўли билан думбаларимни айириб, мани яша эҳтиросимни келтира бошлади. Ичимдан келаётган эҳтиросдан қўрқдим, қўлига битта уриб “жим юринг” диб қўйдим.
Йўлни буёғига тинч кетдик.
Коттежга етиб борганимизда, кун қорайган эди. Ўт-ўланлар устига қўйилган стол-стулларда бизнинг танишларимиз аллақачон ўтиришган эди. Биз Ҳасан ака ва Ботир акани ўрнини эгаллаб, Элдор акамни коттеж томонга олиб кетдик. Коттежда кириб, Элдор акамни зинадан иккинчи этажга обчиққунча қора терга ботдик. Хонага олиб кириб, уни кроватга ётқиздик, Элдор ака, аллақачон хурракни бошлай-бошлай деб турган эканла. Шундан кейин, бирпас нафас ростлаб туриб, хонадан чиқиб, эшикни ёпдик. Бирпас қараб туриб, бир-биримизга ёпишиб кетдик. Олдин у мани бўсаларга ёғдирган бўлса, энди ман уни ўпардим, эҳтиросим кучайганидан, бутун баданим билан унга ёпишиб турардик.
Бирдан пастдан “Шаҳло!”, - деган овоз келди. Шоша-пиша пастга қарадим, Озода кеннайи Элдор акамга деб, бир лаган овқат олиб келган эканла. Пастга тушиб, овқатни қўлларидан олганимда, тепадан Бахтиёр ака “Эх хумпар Элдор-ей, шунчаям ичадими?”, - деганларича тушиб келдила.
“Ухлади, овқатни кейин еволади энди, юринглар, овқатланамиз”, - деб иккаламизни қўлларимиздан ушлаганча дастурхонга бошладила.
Овқат пайтида Озода кеннайини зимдан кузатдим. Бунақа аёлларни “кетворган”, деб бемалол айтса бўлади. Сочлари тим-тиллоранг, юзлари оппоқ, тишлари садафдек, кулса кулгичлари ўзига ярашиб турган, юрса баданлари тирсиллаб юрадиган офатижон аёл эди. Бир-икки марта овқат ёки салатга бориб келганларида, деярли барча эркакларнинг унинг орқасидан қараб қолганларини кўрдим. Лекин, Озода кеннайининг юзларида ҳеч қанақа хавотир йўқ, ҳеч нима бўлмагандай, ҳазил қилиб юраверардила. Аскинча, очилгандан очилиб, ҳамма аёлларни, айниқса, мани суҳбатга қўшиб, даврани гуллатиб юрдила. Дастурхонни битта тарафида аёллар йиғилиб олиб, роса ҳангома қилдик, эркаклар олиб келган ичимликлар аста-секин биз томонга кўчиб ўтди, уларни ёнида янгилари пайдо бўларди. Бирпасдан кейин Озода кеннайи ҳақида фикрларим ўзгариб, ҳалиги аёл бошқаси