Шаршарани тагида Бахтиёр ака хотинини кўзини шамғалат қилиб, кўкракларимни, кўтларимни, белларимни мижғиб олдилар. Бир-икки марта оёғим орасида қўл югуртирганлариниям сездим. Индамадим. Чунки ёқарди, сарёғдай, асалдай ёқарди. У эса буни сезгандай, хотини билан иккаламизни белларимизни ушлаб, қучоқлаб олиб, ўзига тортарди.
Бир-икки марта кўзларига тикилдим, қани кўзимга қандай қарийкин деб, шўхлик ва байрамдан бошқа нарса кўрмадим. Ҳам албатта кучли ҳирсни кўрдим. «Бу арслон, қўйиб берсанг, шу ерни ўзида кийим-пийиминг билан еб қўяди, закускасига шаршарасига яна битта бўктиради, Шаҳло», - дедим ўзим-ўзим.
Уларга қолса кечгача шалаббо бўлиб юраверардик, лекин мани қистовларим билан чўмилишга кетдик. Элдор акам ўша томонга кетганликларини билардим, чунки қолган дўстлари оилалари билан овқат масаллиқларини коттежда қолдириб, пастда, сув олдида кутишларини айтишганди. Йўл-йўлакай Бахтиёр аканинг янада очиқроқ ҳаракат қилаётганини кузатдим, энди у бизнинг олдимиздан кетмасдан, ҳам хотинига, ҳам манга илмоқли ҳазиллар ташларди, биз хохолаб кулардик.
Сув олдига етиб борганимизда ҳамма жамулжам экан. Мева-чева, салатлар, ширинликлар (кимга керак шу?)…Эркаклар биринчи навбатда битта сувга тушиб чиққани кетишди, Озода кеннайи бирпас ўтириб, коттежга бориб, кийимларини алмаштириши кераклигини, ўшатда кечки овқатни тайёрлашга ошпазга ёрдам беришини айтиб, кетдила. Эркаклар қайтиб келишди. Бахтиёр ака, «қани, 50/50 қуйингларчи» деганларида, аён бўлдики, алкоголни олиш ҳаммани эсидан чиқибди. Бахтиёр ака жиғибийрон бўлганларича тепага чиқиб кетдила, «ҳозир олиб келаман», деганларича.
Элдор акам бошқа ўртоқлари билан, ёнбошлаб ётганча иш масалаларини муҳокама қилишни бошладила. Ман устимга миср маликаларини расмларини туширилган енгил куйлак кийиб, ҳарир рўмолни ташлаб олгандим, чўмиламан десам, аксига олиб, чўмиладиган кийимларимниям сумкадан олишни эсдан чиқарибман. Ҳаммасини олиб тушишади деб ўйлагандимде. Ўйлай-ўйлай, зерикдим, тепага чиқиб, купальнигимми олиб келаман, деб Элдор аканми қулоғига шипшидимде, йўлга тушдим.
Йўлимда шаршарага яқинлашган сайин, ҳали ўшатда айёргина Бахтиёр аканинг қилиқлари эсимга тушиб, бир кулгим қистади, бир юрагим ҳаппиқиб кетди. Бир томондан унинг қилиқлари бузуқиликдан (бугунги кунда бузуқимас одам бормикин?) дарак берса, иккинчи томондан, унинг манга қаттиқ қизиқиб қолганини билдирарди. Бу эса манга ич-ичимдан ёқиб, қандайдир бир устунликни ҳис қилишга, ўзимни барча хоҳлайдиган маликадай тутишга ундарди.
Шаршарага етиб келиб, оқиб тушаётган муздай сувга бирпас маҳлиё бўлиб турдимде, бирданига сувни тагига кирдим. Ҳамма жойиб сув бўлди. Ҳалигини худди шу жойда битта қотмадан келган эркак ҳамма жойимга қўл солиб кўрувди, бу жойда мен анчадан бери ҳис қилмаган туйғуларни туйган эдим. Сувни тагидан чиқиб, энди тепага томон қадам қўювдимки… олдимда Бахтиёр ака турардилар!
Кўзларида чуқур бир маъно, лабларида табассум, чап қўлида бир пакет ичимлик, ўнг қўлида очилган пиво. Кийимларини алмаштириб, футболки билан шорти кийволган экан, жуда ярашибди. Жунли оёқлари кўриниб, мушаклари футболка тагидан билиниб турарди.
- Вой-бу, ҳали зўрлаб ҳам зўрға олиб кирувдик сувга, энди ўзиз кириб обсизу сувни тагига, Шаҳло?
Биринчи марта «келин»мас, «Шаҳло» дедила. Юрагим дук-дук ура бошлади.
- Билмадим, ҳали ёқди. Ўшанга. Тепага кетвотувдим, бирровга… дедим дудуқланиб.
- Ўзи шунақа сиз аёлла, бошида озгина зўрлашга тўғри келади, кейин эса ўзила кевурасила, тўғрими? Чунки биз эркакла силага нима ёқишини яхши биламиз, сила эса буни сал кейинроқ тушунасила. Яна нималарни ёқтирасиз, Шаҳло? – дедила Бахтиёр ака пивони битта хўплаб.
- Секин-секин билуврасиз, - дедим жилмайиб.
Қарасам куйлагим сувда ивиб, баданимга ёпишиб қолибди. Юпқа эмасми, ёпишганидан фигурам қандайлиги яққол билиниб қолибди, худди яланғоч тургандай. Ҳалиги табассумни маъносини энди тушундим. Орқага ўгирилиб, рўмолимни олиб, сувни сиқдим, куйлагимни қанақа сиқаман деб ўйлаб, яна Бахтиёр ака томонга қарасам.... мани олдимга келиб бўлган эканла. Юзларимиз олдида битта кафт ҳам сиғмайдиган масофа қолибди.
- Бундай бадан, бундай хурлиқо, бундай малак нимага шунча пайтдан бери ҳаётни лаззатидан бебаҳра қолиб юрувдинг, Шаҳло?, - деб, белимдан ушлаб, ўзига тортдила. Ҳиёл чинқириб, унинг кучли қучоғи оғушида қолиб, бўйсунишга мажбур бўлдим. Қўлим кўкрагидан кучсиз итарсаям, оёғим у томонга талпинарди. Юзим, кўзим, ёноқларим, лабларим унинг ўтли бўсаларидан сармаст бўлди. Ичимдан «яна, яна» дердим. Бахтиёр ака сочларимни мижғиб олиб, бўйинларимни ўпардила, ман титраганча қўлларимни орқага ташлаб, унга қўйиб бердим. Ва ниҳоят ман хушчақчақ, ҳаётни севадиган, аёлларга эга бўлишга интиладиган, сал қўполроқ, кучли, азартли, ёввойи, «манга ҳаммаси барибир» дейиш даражасида ичиб олган эркакнинг оғушида эдим.
Бошимни кўтариб, қучоқлайман деганимда, Бахтиёр ака мани кўтариб, шаршара яқинидаги тош орқасига олиб ўтдила. Бир-биримизни кўзимизга қараб туриб, қўлларимиз билан бир биримизга роҳат бағишлардик. Ман чаққон қўлчаларим билан унинг шортигини ичидаги қайноқ асбобини ушлаб олдим, у эса кўкрамларимни мижғилаб, бир қўли билан мани оёғим орасидаги «қизчам»ни эркаларди. Кўзимни чирт юмдим, лаззатдан юрагим минутига ўттиз беш миллион марта урарди. Бахтиёр ака мани тошга бадани билан қапиштириб қўйган эди, уни бармоқлари айнан керакли темпда керакли жойимни эркаларди, бирпасдан ўзимнинг оҳларимдан томим кетаёзди, «акажон, яна яна, мммм, оооҳ», деганча бўшандим. Узоқ, титроқли, лаззатли бўшандим. Унинг алкоголь аралаш терлаган ҳидидан ман ҳам маст бўлаёздим.
Бахтиёр ака барчасини кўриб турган, албатта, лабимдан эҳтиросли ўпдила, иккала қўллари билан юзларимдан ушлаб, пастга тортди. Унинг бўйинлари, жунли кўкраклари, қорнини ўпганга, пастга ўрмаладим. Уни асбобини татиб кўришни жуда хоҳлагандим. Шортикни тушириб, Бахтиёр акани қўтоғини юзимни олдига келтирганимда, манга ўртачадан узунроқ, лекин семиз, қаттиқ ва баданни куйдирадиган даражада қайноқ қўтоқ қараб турарди. Тилимни чиқариб, уни тип қора бошини яладим, тепадан «ооооооҳ жонингдан» деган овозни эшитдим, яна яладим, қўлим билан ушлаб, тепадан пастга, пастдан тепагача яладим. Ҳамма жойини жиққа ҳўл қилиб бўлганимда кейин, лабларимни ғунча қилганча, уни оғзимга киритдим. Шишгандан шишиб кетган асбоб, янада қаттиқлашиб, томоғимга тиралиб турарди. Ҳали эсдан чиқарилмаган бор санъатимни ишга солдим. Ярим йиллардан бери олмаган лаззатга мани етказган хожамни нафсини қондиришим керагиди. Тилимни чиқариб, қўтоқни охиригача оғзимга киритдим, бурним Бахтиёр акани қорнига бориб тегди, асбобни боши эса томоғимга кириб бўлганди.
«Воой жаллаб сан вабше уста экансану, вууй бляяя», - деган мақтовни эшитиб, хурсанд бўлганимча шу тарзда киритиб-чиқара бошладим. Бахтиёр ака, «ниххуя себе» деганларича иккала қулоғимдан ушлаб, бошимни тошга тираб, ўзларини бориб кела бошладила. Қўтоқ унданам шишиб, нафас олишим қийинлашди, кўзларим ёшланди, лекин ҳузур қилдим. У борган сари тезлаша борарди, энди у