yo`q (uning ovozi g`uldirab chiqdi).
-Bo`ldi kelishdik. Bo`lmasa men ketdim. Qizni pishitib kelaman. Qolgan darslarda "nb" tushmasligiga "vruchat" qilvorarsan o`rtoq.
U shu gapni aytdiyu o`sha qiz turgan tomon keta boshladi. Bu vaqtga kelib allaqachon ikkinchi darsga kirish qo`ng`irog`i chalinib bo`lingan edi. Nasiba Axrorovnani darsiga ilk bora kechikib bordim. Bunisi ham yetmaganday Jasurni oq qog`ozday oqlash uchun yolg`on so`zlashga majbur bo`ldi. Hammasi bir qizni deb sodir bo`lmoqda edi. O`zining qilayotgan xatti harakatiga o`zi hayron edi. Darslar ham ko`z ochib yumgancha o`tib ketdi. Darsdan so`ng oliygohdan chiqib uyi tomon ravona bo`lgan Sardorning qo`l telefoni jiringlab qoldi.
-Sardor ishlar besh bo`ldi. Bugun kech soat 19:00 lar atrofida o`zi uyinga keladi.
-Jasur, axir qanaqasiga... Yosh qiz kechasi... Uning ustiga uyimda?
-Aytishicha kunduzi vaqti yoq emish. O`zini ham senda ko`ngli bor ekan. Uyog`i o`zingdan qolar gap yo`q. Ha aytgancha bitta choyxona sendan. Mayli ishlarim bor edi. Keyinroq gaplashamiz.
Sardor do`sti Jasur bilan bo`lgan muloqotning mag`zini chaqa olmay halak edi.
-Qiziq... Juda qiziq.
Hayoliga hech bir so`z kelmagan Sardor, nima bo`lsa bo`ldi degancha uyi tomon oshiqdi. Yo`lda muyulishdagi kichik bozorchadan mehmon kutish uchun ul-bul narsalar harid qildi va uyiga qaytdi. Uyiga kirar ekan u yerdagi betartiblikdan avzoyi buzildi, dili xunob bo`ldi. Kiyimlarini almashtirgancha uyini bir boshidan tozalashga tushdi. Qachon oxirgi marta bunday "generalniy uborka" qilganini o`zi ham bilmaydi. Soat millari 17:00 ga yaqinlasha boshlagandi hamki Sardor hamma joyni chinniday qilib tozalab qo`ydi. So`ngra oshxonaga kirib ovqat qilishga unnadi. Ovqatni ham rostlab, mehmonxona chiroylikkina dasturxon tuzadi. Yuvinib chiqib shohona kiyimlarini kiyib oldi. Bu asnoda uchrashish vaqti ham kelib qolgan edi. Shu payt eshik qo`ng`irog`i chalindi. Har doim Sardorning g`ashiga tegib kelgan bu ovoz bu boshqacha xonish qilayotgan edi. Eshik qo`ng`irog`i yana bir bor yangradi. Qiz bolani ko`p kuttirish insofdan emasligi, yana uyalib ketib qolmasin deya tezlikda borib eshikni ochdi. Mana qarshisida uning aqli hushini olgan, esidan ozdirayozgan pari turar edi. Kiyimlari oliygohda ko`rganidan tamomila boshqacha, ochiqroq kiyinib olgan edi.
-Dugonalari qo`ymagandir, bularning barchasi menga yoqish uchun albattada (ichimda o`zimga-o`zim taskin berdim) uning budday kiyinib olgani dilimni xira qilgan bo`lsada.
-Marhamat Umidaxon, kiring ichkariga.
U ham salom bergancha ichkariga kirdi. Sardor uni mehmonxonaga boshlab bordi. -Men hozir... Siz ungacha mana bulardan olib, o`z uyingizda o`tirganday his qiling.
-To`xtang. Sizdan bir narsani so`rasam, oldin bir narsaga kelishib olsak.
-Bemalol, bexijolat so`rayvering.
-Qisqasi gap bundoq. Bir "xodka" ko`rish ellik ming, "do utra" yuz dollar bo`ladi Sardor akasi.
Bu gaplarni eshitgan Sardorning boshi gangib qoldi.
-Hey, alo "vi zdes" a? Nimaga jimsiz... "Otvette"
-Ertalabgacha...( Sardorning ovozi qaltirab chiqdi).
-Pulini oldindan olaman.
Sardorning sevgisi bugun erta tongda tug`ulib xuddi kapalak misoli ertangi kunni ko`rolmay, gul kabi so`nmoqda edi. Tungi qorong`ulik o`z o`rnini erta tongda osmon yuziga chiqayotgan zarrin quyosh nurlariga bo`shatib berayotgan bir paytda Sardor o`z qo`l telefonidan tanish bo`lgan raqam 02 ni terdi. Uncha uzoq kuttirilmagan qo`shni tomondan yangragan "militsiya eshitadi" degan so`zdan so`ng:
-Men Umidani o`ldirdim. Oqterak mahallasidagi 4-uy 48-xonadonga yetib kelishlaringizni so`rayman...
Sardor oxirgi so`zlarini gapirar-gapirmas telefoni qo`lidan tushib ketdi, oyoqlari holsizlanib allaqachon joni tanasini tark etgan Umidaning oldiga devorga suyangancha o`tirib qoldi.