dedim
Noiloj ichkariga kirdim. Malika opa yugurib borib aptechka ko’tarib keldi. Ichidan avval spirtli paxta olib oyog’imning yarasini arta boshladi
- Bir oz achishishi mumkin. Chidaysanmi?
- Sizni zaharli gaplarizni oldida spirt nima bo’libdi?
U yarani yaxshilab artib, yod surkab qo’ydi-da, bint olib o’ray boshladi. Umrimda ayol kishiga bunchalik yaqin turmaganim sababli g’alati bo’lib ketdim. Buning ustiga yosh, chiroyli ayol mehr bilan g’amxo’rlik ko’rsatsa juda yoqimli bo’larkan.
- Ana bo’ldi – boshini ko’tardi Malika opa.
Shu payt menga nima jin urdi, bilmadim-u lekin qanday qilib chap qo’lim uning yuzini silay boshlagani o’zim ham tushunmadim. U ko’zlarini katta-katta ochganicha menga tikildi. Shu topda u qattiqqo’l o’qituvchidan ko’ra ko’proq bozorda oyisini yo’qotib qo’ygan yosh qizaloqqa o’xshar edi. Uni ohista o’zimga tortdim va labimni uning nozik lablariga bosdim… Shu holatda uni butun umr quchoqlab turishga ham tayyor edim. Uning belidan avaylab ko’tardim-da, divan tarafga qarab yurdim. Ohista divanga qo’ydim va go’yo unga zarar yetkazib qo’yishdanqo’rqqandek avaylab pushtirang koftasining tugmalarini yecha boshladim. Bir necha daqiqadan keyin u ko’z oldimda yalang’och yotardi. Ko’zlariga tikilguncha yana lablariga labimni bosdim. Bu men shu paytgacha his qilgan eng yoqimli hissiyot edi. Negadir uning ko’zlaridan yosh oqar edi. Nazarimda u ham qilayotgan ishimiz noto’g’riligini bilar, ammo shu bilan birga o’zini to’xtatishga ham kuchi yetmayotgan edi. Uning qordek oppoq, nozik badanining mexr bilan silar, va dag’al qo’llarim unga ozor bermayaptimikan deb qo’rqardim. Ko’kragiga labimni qo’yganimda u ko’zlarini chirt yumib oldi. Ammo maxkam yumilgan ko’zlar orasidan ham yosh sizib chiqayotgan edi. Men esa shu hol o’ngimda bo’layotganiga ishongim kelmas, go’yo tush ko’rayapmanu, uygo’nib ketishdan qo’rqqandek ohista harakat qilar edim. U nihoyatda chiroyli edi. Nazarimda xuddi buyuk bir rassom butun umr mehnat qilib go’zal bir surat chizganu o’sha surat mening qo’limga tushib qolgandek. U bor ixtiyorini mening qo’llarimga tobshirib qo’ygan edi. U bilan qovushganimda ko’z oldimda kuchli chiroq yonib ularni qamashtirib qo’ygandek bo’ldi. U bo’ynimdan mahkam quchoqlab olganicha sochlarimni silar edi…
Shu ahvolda nechchi soat o’tdi, bilolmadim. Lekin o’zimga kelganimda qorong’u tushib bo’lgan edi. Ikkalamiz ham nima deyishni bimasdan jim yotardik. U ko’ksimga boshini qo’yib ko’zlarini ochmasdan yotar edi. Axiyri men tilga kirdim:
- Uyimga ketgim kelmayapti. Uydakilarga o’rtog’imnikida qolib dars qilaman deyman
U hech narsa demadi. Faqat yuzida mayin tabassum paydo bo’ldi. Menga shuni o’zi yetarli edi…
Ertalab ko’zimni ochib qarasam, Malika oldimda yo’q edi. “Nahotki tush ko’rgan bo’lsam” deb qo’rqib ketdim. Ammo biroz o’zimga kelib, bu tush emasligini angladim. Qo’shni xonadan uning yig’layotgan ovozi eshitilayotgan edi. Kiyimlarimni kiyib o’sha tomonga yurdim. Kirsam, u yostiqni quchoqlab yiglab turar edi. Nima deyishga hayron bo’lib turganimda u so’z boshlab qoldi:
- Anvar… bilasanmi, kecha o’zimni birinchi marta baxtli his qildim. Men uchun hayot ikki yil oldin tugagan edi. Umrimda na ma’no va na bir maqsad bor edi. Alamimni ishimdan olayotganimning sababi ham shu. O’zimni hech kimga keraksiz odamdek hisoblar edim. Lekin kecha... kecha men qaytadan tug’ilgandek bo’ldim. Hayot davom etayotganligini his qildim. Bu hammasi sen sababli. Bilasanmi sen meni hayotga qaytarding. Lekin…
- Nima lekin?
- Gap shundaki, men…biz kecha gunoh qildik. Bu yomon. Bilasanmi men bunday yashay olmayman.
- Menga turmushga chiq unda! – bu gap qayerdan xayolimga keldi, bilolmadim. Lekin bir narsani bilardim – qarorim qat’iy edi.
- Jinnivoy! Nima deyatganingni o’zing ham tushunmayapsan.
- Men hazillashmayapman. Jiddiy aytayapman. Senga uylanaman. Kim nima desa desin!
- Gap odamlarning gapida emas…
- Gap nimada unda?
- Gap menda! Tushun, men senga munosib emasman. Sen juda yaxshi bolasan. Albatta o’qishga kirasan. O’zingga mos chiroyli qizni topib u bilan baxtli bo’lasan.
- Menga boshqa…
- Jimm! – u barmig’ini labimga bosdi. Ko’zlaridan yana yosh oqa boshladi.
- Iltimos qilaman Anvar, meni qiynama. Agar seni ko’rsam o’zimni to’xtatib tura olmayman. Shu sababli boshqa uchrashmaylik. – u bu gaplarni chin qalbdan aytayotganligi bilinib turar edi. Shu sababli uni boshqa qiynagim kelmadi. Shartta bag’imga bosdim:
- Yig’lama, qo’y. Nima desang shu. Vada beraman meni boshqa ko’rmaysan.
***
Birinchi semesterni tugatib tatilga chiqib uyga qaytib keldim. Kelsam oyim pardoz andoz qilib qayergadir otlanayotgan ekanlar.
- Tinchlikmi oyi, qayoqqa?
- Ha bolam, Shoiranikiga. Qizi bor ediku, haligi senga dars o’tgan Malika. O’sha qizini bir yaxshi yigitdan so’rab kelishibdi. Bola bankda ishlar ekan. Xotini avariyaga uchrab halok bo’lgan ekan. Shoira rozi bo’libdi. Shunga bugun javob berishar ekan, bir borib kelay. Baxtli bo’lsin, ishqilib. Bechora qiz ancha qiynaldi. Axir uni ham haqqi borku baxtli bo’lishga…
Ichimda nimadir uzilib ketgandek bo’ldi. “Oyi men hozir kelaman, passportim Boburda qolib ketibdi” deb yugurib uydan chiqib ketdim. Kolej darvozasidan o’qdek otilib kirdim. Yugurib zinadan ko’tarilib Malikaning xonasiga chiqdim. Kirib qarasam, yoshi 26-27 lar atrofidagi bir yigit bilan gaplashib turar edi. Ko’zlaridan xursandligini payqash qiyin emas edi. Ichkariga otilib kirganligim sababli ikkalasi ham cho’chib birdan men tomon qarashdi. Malika meni ko’rdi-yu qotib qoldi. Bu noqulay vaziyatni birinchi bo’lib o’zim buzdim. Yurib borib haligi bola bilan so’rashdim:
- Salom! Yaxshimisiz, aka?
- S..Salom, kel ukam – hayron qolib javob qildi u. Malika hali ham mendan ko’zini uzmas, nazarimda hozir hamma voqeani aytadi deb qo’rqar edi.
- H..Haligi.. Anvar. Ismim Anvar. Men Malika opani o’quvchilariman. Bugun toshkentdan keluvdim. Shunga hamma ustozlarimni bir-bir yo’qlab chiqayotgandim. Yaxshimisiz Malika opa?
- M…m. Yaxshimisan Anvar? O’qishlaring qanday?
- Rahmat
Suhbatga haligi yigit aralashdi:
- Shunaqa degin… Student! Molodets! – u judayam samimiy gapirardi
- Mening ismim Rustam. Xudo xoxlasa Malika opangga uylanaman.
- Juda yaxshida. Mayli aka, men boray. Hali boshqa o’qituvchilarimni ham ko’rishim kerak.
- Mayli ukam, omadingni bersin!
- Aytgancha, Malika opani ehtiyot qiling!
O’girilib chiqib ketdim. Shu payt negadir oyimning gaplari esimga tushdi:
- Baxtli bo’lsin, ishqilib. Axir uni ham haqqi borku baxtli bo’lishga…