Diyoraning og'iz böshlig'i, zaxar tutuniga töldi. Tutoqib qattiq-qattiq yötala boshladi. Aksiga olib, Nosir ham, sigaretani battar unga yaqinlashtirardi.
-Ha, yötal yaxshilab, ichingdagi g'uboring chiqib ketsin.
Qiz bechora, "boshqa tortmayman" degandek boshini irg'itib yötalardi. U yötalishi ozgina töxtaganidan söng, Nosir baquvvat qöli bilan, daxanidan qattiq ushladi.
-Och og'zingni, oxirigacha chak!
-Iltimor, kerakmas, Nosirrr.
Nosir qarshilikka qaramay battar qistadi, yig'lamsirab sigaretani tortgan Diyora, yana qattiq yötala boshladi. Sigaretani oxirlatdida, yana bor kuchi bilan yötaldi. Uning közlaridan endi yosh ham chiqmasdi. Paqat közlarini yumib, qattiq yötalardi. Nosir uni boshqa qiynamay, öz qöllari bilan arqonlarni birma-bir yechib tashladi. Uni oyog'ida ham, qölida ham arqon izlari qolgan edi. U polda yotgan holida, qöllaridagi va oyoqlaridagi arqon izlarini asta silay boshladi. Uni körib ichi achidimi, yoki rahmi keldimi, Nosir kötardida parta ustiga yotqizib qöydi.
-Özingga kelganindan söng, pastga tushib tög'ri uyga ketaver, qorovulga aytaman, senga tegmaydi.
Hech qanday iloji qolmagan Diyora, Nosirga yötalib, bosh irg'ab qöydi. Nosir katta qadamlar bilan xonani tark etdi. Sukunat ichida qolgan Diyora, öz-öziga gapira boshladi. "Endi nima qilaman, hamma-hamma orzularim puchga chiqadigan böldi, ota-onamchi, yuzlariga qanday qarayman, boshqalar bilsa, ota-onam birovning yuziga qanday qaraydi, endi meni körsatkich barmoqlarida körsatib, "mana chimildiq körmay ochilgan qiz'' deyishadimi? Ertam, kelajagim rasvo böldi, bugunimchi? Notög'ri odamga ishongan ekanman, nomardni sdvib qolibman. Marazlar maqsadiga yetdiyu, közdan g'oyib böldi. Erta-indin ularni albatta uchrataman, ammo nima deyman? Mana shu itlar meni nomusimni bulg'ashdi deymanmi? E yöq, bölar ish böldi, tun ham kiribdi, uyga ketish kerak. Biroq. Hozir uyga qanday boraman? Shu qorong'uda, shu ahvolimdami? Egnim ham but emas, ablah Nosir yirtib tashladi. Shuncha dard bir özimgami, qaysi gunoxim uchuuun?".
Diyora polga tushib, chökkalab yig'lay boshladi. Yarim ochiq eshikdan nur tushib turar edi va ösha eshik tomondan shahdam qadam tovushlari eshitildi. Diyora oyoqlari og'rigani sabab, tura olmay, emaklab qorong'u burchakka borib oldi. Eshik ochilib, Diyoraning qizligidan ayirgan Nosir, qölida halta bilan kirib keldi. Xonaga sinchiklab qaradida, chap qölini ciözib, chiroqni yoqdi. Eski chiroqlar, birin ketin yoqilib, xona yop-yorug' böldi. Yorug'likdan Diyoraning közi qamashib, boshini qöllari orasiga oldi. Nosir unga yaqinlashib:
-Diyora, Diyora...
-Ha.
-Tur ketamiz.
Bu gapdan Diyoraning xörligi tutib baqirib yubordi.
-Qanday ketaman, a qanday?
-Men senga köylak olib keldim, tur kiyib olgin!
Diyora boshini kötarib, birinchi Nosirga, keyin uning qölidagi haltaga qaradi.
-Mana qara, chiroyli köylak, turgin!
Diyora qonga tölgan közlari bilan Nosirga qarasada, köylakni qöliga oldi.
-Kimniki bu? -köylak yangiligi bilinib tursada, qiz shu savolni berdi.
-Voy, yangiku, sen uchun oldim Diyor!
Diyora ensasini qotirganday, örnidan tura boshladi. Qiynalayotganini bilgan Nosir unga yordamlashdi.
-Chiqib turing!
-Nega?!
-Kiyimimni almashtiraman, nega bölardi?!
Bu gapdan Nosir haholab kulib yubordida, qizning gapiga "höpda" deb xonadan chiqdi. Birozdan söng Nosir, yölakka chiqqan qizil köylakli gözal qizni kördiyu, yoniga chopdi. Chap tomoniga ötib, endi qölidan ushlamoqchi edi, Diyora bunga yöl qöymadi.
-Kerakmas, yordam qöllarini chözishga endi kech!
U zaxarhanda gaplaridan gapirib, bir amallab birinchi qavatga ham tushib oldi. Eshik tarafga yurib borarkan, uni körib teskari qarab olgan qorovulga gapira boshladi.
-Vazifangizni a'lo darajada bajarar ekansiz amaki, beshinchi qavatda nimalar bölganini bilmadingiza!
Qorovul bir qaradiyu, pisand qilmagandek yana oldinga qarab oldi. Kollejdan chiqar ekan, qorovulxonadagi soatga közi tushdi, kechki soat sakkiz bölibdi. Transport kamaygan vaqt edi. Nosir uni yonida birga, narigi tarafga ötdida, taksi töxtatdi. Ular manzilgacha deyarli umuman gaplashishmadi. Manzilga yetib taksidan tushishar ekan, Diyora Nosirning yordamini yana rad etdi. U ancha öziga kelib olgan, tetik edi. Köchasi boshigacha birga borishdida, ajralishdi.
Diyora öylardi. Uydagilarga nima deyishini, nima qilishini öylardi. Taqdirga tan berib, ochiq darvoza eshigidan ichkariga kirdi. Nosir esa uni köcha boshida hali ham kuzatardi....

Xöroz va yana qandaydir qushlar musiqasi ostida, munavvar tong boshlandi. Diyora esa, kecha özi uchun yaxshi bahona böla olgan, "dugona"sidan olgan köylagi bilan uyg'ongandi. Saxardan hovliga chiqdi. Oyisi nonushta tayyorlayabdi, dadasi mahalladagi oshga ketgan. Mashinasi shu yerda. Diyoraning közi mashina tarpetkasi ustidagi sigaretaga tushdi. Biroz ikkilanishdan söng, sigaretani hovli orqasiga olib borib, torta boshladi. Avvalidagi ozgina og'riq va yötalishdan söng, zaxar oson yutula boshladi.
U endi özini kerakmas odamdek his qilar, uzoq-uzoqlarga qush kabi uchgisi kelar edi.



E'tiboringiz uchun rahmat!