Nozima o'sha paytlar 8-sinfda o'qirdi. U sinifidegi qizlar orasida eng chiroyli eng hushro'y qaddi qomati kelishgangina qiz. Yuzidagi kilguchi o'ziga judayam mos kelardi, nafaqat sinifidegi balki boshqa parallel sinfdegi barcha bolalar ham unga oshiq bo'lib qolishgandi. U yurgan yo'llarda hushbo'y atrining hidi biroz vaqtgacha yo'qolmay anqib turardi. Hali 8- sinf bo'lishiga qaramay emchelari bilinib turar, dumbalari kiygan kalta yubkasini yirtib chiqqudek ko'rinardi. Bir so'z bilan aytganda Nozima "Ofatijon" qiz edi. Ammo negadir u o'ziga sevgi isxor etgan tengqurlarining bariga rad javobini berib ulgurgandi. Ular orasida oddiy o'qtuvcjidan tortib ishbilarmon biznesmenlarning mana man digan o'g'illari ham biredi. Ammo uning ko'ngli boshqada, u 9-sinfda o'qiydigan ko'cha bolasini ya'ni xuligan deb nom olgan Vohid ismli yigitni sevarsdi. Ammo qiz bola bo'lganligi uchun unga sevgisini oshkor qila olmasdi. Vohid ham unga befarq emasdi u 7-sinfdan boshlab barcha ko'zga ko'ringan maktab malikalarini birma bir qo'ldan o'tkazgandi. Bu borada uning oldiga tushadigani yo'q edi. U bir paytning o'zida to'pori ko'cha bolasi bo'lsa o'sha paytda o'ta kuchli ramantik ham edi. Nozima Vohid haqida ko'p narsalarni bilardi shunday bo'lsa ham uni qattiq sevib qolgandi. Darslarda ham hammadan orqadegi partada yolg'iz o'zi o'tirib u haqida shirin hayollar surardi. Bugun ham shunday u hammadan orqaga o'tib oldi va darslarga umuman ahamiyat bermasdi.U yana Vohid haqida shirin hayollar sura boshladi. Nozima bir marotaba bo'lsa ham o'zini uning bag'rida his qilgisi kelardi, lablaridan bo'sa olishni, uning qaynoq nafasini his qilishni, har hil gaplar bilan erkalashini istardi. Shu hayollar bilan Nozima barmoqlari amiga tegib massaj qilayotganini sezmay qolibdi. Uning ichida qandaydir o'zgarishlar sodir bo'layotgandi Nozima bo'shanish vaqti kelayotganini sezardi va atrofdagilarga sezdirmaslik uchun ko'zlarini mahkam yumib bir qo'li bilan og'zini berkitib turardi va bilinar bilinmas qilib hoooohhh immm dib bo'shanib yubordi. Ho'l bo'gan barmoqlarini yonidegi dastro'molcha bilan artib o'zi holsizgina ko'zlari suzilib bir qo'liga suyandi va tanaffusni kuta boshladi. Tanaffus bo'lishi bilan uyga otlanayotgan Nozima o'qtuvchisining ovozidan to'xtadi.
-Nozima qayoqqa ahir bugun navbatchisanku ishdan qochyabsanmi?
-Haa uzur ustoz yodimdan ko'tarilibdi maylimi bugun qolmasam..? Sal mazam bo'lmayapti..
-Haa shunaqami unaqada boraqol mayli bugun dam olaver lekin keyingi hafta qochish yo'g'a.. dib kulib qo'ydi ustozi.
-Hop ustoz mayli hayir ustoz degancha Nozima uyiga shoshildi. Uyiga kelib ovqatlandi va mazasi yo'qligini aytib tezda honasiga kirib ketdi. Soat 22:34 bo'lsa hamki Nozimaning ko'ziga uyqu kelmasdi. Faqat Vohid haqida o'ylab hayollarida u bilan birga bo'lib ovunardi. Nozima bittagina kalta tungi halatda yotardi. U Vohida haqida o'ylayverib bo'shanmasa bo'lmaydigan darajaga yetdi va tepaga qarab yotdi, halatining oldini ochib tanasini barmoqlari bilan erkalay boshladi. Tunda oynasidan tushayotgan oy shulasi uning bu tanasini yanada go'zallashtirardi. U bir qo'li bilan emchelarini ezib biri bilan amining atroflarini silab yotardi. Amining junlari ham anchayib o'sib qolgandi. Nozima shu holatda ancha to'lg'onib yotdi sekin barmoqlarini amiga tiqa boshladi. Sal og'riq turgach bu ishini tugatib yana og'riguncha barmoqlarini amiga tiqib kayf qilardi. U shunchalik ehtiroslarga berilib ketgan ediki nafas olishni ham unutayozgandi. Pastki lablarini tishlab innnnmm dib ingrab yotardi. Emchelarini tinmasdan tepadan pastga qilib massaj qilar, amini barmoqlari bilan erkalab yettinchi osmonda uchib yurardi, hayolida Vohid uni tinmasdan erkalab emchelaridan so'rib undan tinmasdan bo'sa olar, qo'tog'ini esa amiga tiqib tinmasdan uni sikardi. Shu holatda 15 minut o'zini qoniqtirishga harakat qildi va birdan oyoqlari o'ziga bo'ysunmagan holda titray boshladi Nozima esa qo'lini amidan olmay uni yanada tez tez massaj qilulib uqalardi, qandaydir titragan ovozda ooooooxxxx...oooxxxx...immm dib bo'shanib yubordi. Nozimaning qo'llari ham oyolari ham suv bo'p ketgandi. Nozima holsizgina ko'zlarini yumib halatini zo'rg'a kiydi va uxlab qoldi. Eratal Nozima hursand bo'lib o'rnidan turdi va yuvunib chiqib nozushta qildi. Chiroyli oq ko'fta va tor hamta kalta yubkasini kiyib shoshilibgina maktabga yo'l oldi. Chunki bugun birinchi dars jismoniy tarbiya edida. Nozima jismoniy tarbiya uchunmas bugun Vohidni ko'rishi mumkunligini bilib o'zida yo'q hursand edi. Chunki Vohid maktablar o'rtasida bo'lib o'tadigan valleyboll musoboqasida qatnashishi tufayli har kuni sport zalidan beri kelmasdi. Mana darslar ham boshlandi. Nozima dugonalari bilan birin ketin zalga kira boshlashdi sinfdegi bollar esa footbol o'ynagani stafionga chiqib ketishgandi. Nozima devor yonidegi kursiga dugonalari bilan borib o'tirishdi. Zalda Vohid va yana bir nechta bollar valleybol o'ynashayotgandi. Nozima Vohiddan ko'zini uzmasdi huddi ko'zlari bilan uni yeb qo'ygudek qarardi. Vohid ham buni sezgan shekilki o'zini ko'z ko'z qilishdan charchamasdi. Yiqlgitlar qizlarni ham o'yinga taklif qilishdi qizlaram shuni kutib turgandey tezda ikki guruhga ajralib birga o'ynay boshlashdi. Nozima va Vohid boshqa boshqa guruhlarga tushib qolishdi. Bir payt Vohid tepadan kelayotgan to'pni qaytaraman dib zarb bilan yo'pni urdi va to'p katta tezlikda borib to'g'ri Nozimaning boshiga urildi va Nozima yiqilib tushdi. Hammaning ko'zi Vohidga qadalgan Vohid esa Nozimadan ko'zlarini uzolmasdan qarab turardi. Vohid yugurib borib Nozimani ko'tarib honasiga olib ketdi qolgan bollar zalda qolishdi Nozimaning dugonalari ham uning ortidan borishdi. Qattiq zarb tufayli Nozimaning o'ziga kelishi qiyin bo'ldi, ko'zlarini ochsa ustida barcha dugonalari va u segan Vohid Nozi uyg'on, qo'rqitma bizni deb nola qilishayotganikan.Dugonalari Nozinmaning hushiga kelganini ko'rib yengil tortishdi.
-Hayriyate dugonajon shunaqayam bo'ladimi yuragimizzi yiriviray dedingu.
-Vohidaka sizam yaxshi ish qimadiz shunaqayam zarba beradimi a bu qiz bola bo'sa bir nima bo'ganda jima qilardiz.?
-Uzur Nozi qattiq og'ridimi aa..?
Nozima o'ziga kelgach Vohidning qo'llarini qo'llarida his qildi va hayajonlanib tortib oldi.
-Nozi mandan hafamasmisan...?
-Hafaman shunaqayam uradimi.....dib Nozima Vohidning bag'riga boshini qo'yib yig'lab yubordi.
Nozimaning dugonalari hammasi Nozima Vohidni sevishini bilishardi shunuchun ularni yolg'iz qoldirishga ahd qilib sekin asta honani tark etishdi va eshikni yopib qo'yishdi. Mana nihoyat ular yolg'iz qolishdi. Vohid qo'ynida yosh boladay yig'layotgan Nozimani ovutolmay nima qilishniham bilmasdi. U sekin Nozimani boshini ko'tarib o'ziga qaratdi va ko'zlariga qarab ko'z yoshlarini arta boshladi. Nozima esa ich ichidan hursan edi chunki u sevgan yigiti bilan yolg'iz qolgandi. Beixtiyor uning ehtiroslari jumbushga kelgan edi. Vohid ham asta lablarini uning lablariga yaqinlashtirdi va o'ta nafislik bilan undan bo'sa ola boshladi. Ko'zlaridan tinmay yish oqayotgan Nozima