Mashhur ginekolog professor
shunday hikoya qilib bergan
edi: «Tug'ruqxonada ilk
farzand ko'rayotgan ayolning
tug'ishiga nimadir xalal
berardi. Qarasak, chaqaloqning boshi qalin qizlik pardasiga
taqalib turgan ekan.
Shu pardani qirqqanimizdan
so'nggina bola bemalol
tug'ildi. Bu holni ayolning
eriga aytib berganimda, u ilk oqshomdan buyon rafiqasini
qiz chiqmagan — nomussiz,
deya o'ylab hanuzgacha
iztirobda yurganligi ma`lum
bo'ldi».
Fikrimizni davom etishdan oldin yana bir maktubni
ko'zdan kechirsak: «23 yoshga
to'ldim. Mendan katta akamni
ikki marta uylantirishdi.
Ikkovlari ham, afsuski, qiz
chiqmadi. Endi meni uylantirishmoqchi, ammo men
qizlarga mutloq
ishonmayman. Chunki
orzularim akamnikiga o'xshab
chippakka chiqishidan
cho'chiyman. Yaqin bir do'stim uylanishni rejalashtirayotgan
qizi bilan to'ygacha qovushib,
ko'nglini xotirjam etmoqchi.
Ovro'po mamlakatlarida ham
yoshlar to'ygacha bir necha
yillar davomida o'zlarini
sinashadilar-ku?! Men ham
shunday yo'l tutaymi? Qizlik
pardasidan mosuvo bo'lgan
ayrim buzuqilar nomus
belgisini ba`zi do'xtirlar yordamida tiklab olishlari
rostmi?»