Boshi 1- va 2- qismlarda...

...indamaygina supaga o'tirdim. Paketdan qandaydir mazni oldida, paxta o'ralgan cho'pchaga tekkazib, ko'zim atrofiga tekkiz boshladi. Birdan og'riq sezganimgami, Maxliyoni qo'llaridan maxkam ushlab oldim. Buni kutmagan Mayliyoni qora, charosdek ko'zlari yananada kattalashib ketti, ko'zlariga qaragancha anqayib qoldim.

- ey... Yigit degan ham shundaqa nozik bo'ladimi?

deya, gapni burgancha, asta qo'llarini tortdi.

- hoo... Qattiq bosdizda cho'pakni, shunga og'ridi.

- voy, voyey... Odamlar mushtga o'lmabdiyu, bitta cho'pchaga o'ladimikan?

deb, qoshchalarini chimirar ekan, u bilan xuddi sevishganlardek gaplashayotganimni xis qildim. Oppoq durdek tishlarini yashirish urinayotgan, to'q pushti randagi, g'uncha kabi lablarni tomosha qilar ekanman, hayollarimda "turib, lablaridan o'p" degan gaplar aylanardi, lekin uni ranjitib qo'yishni hohlamasdim. Mazni surkab bo'lib, kosani olib,

- bugun tushlik pishirib yurmang, o'zim ovqat olib kelaman...

deya, bir tabassum hadya etib, chiqib kettdi. Kulgusi ko'z oldimdan ketmasdan, qandaydir ajib xislar og'ushida quyoshni tagida kuyib o'tirar ekanman, qo'l telefonim jiringlab qoldi,

- alo?! Ha, Azamat Karimovich? Eshitaman?

- Jamshidjon bugun ishga tezroq kelarsiz a? Bir ikta klientlar bilan suxbatlashish kerak, tezroq keling...

deb, telefonni o'chirdi. Soatga qarasam 07:45 shoshgancha kiyimlarimni almashtirib, qora ko'z oynakni taqib ishga bordim. Ishxonada ko'z oynakni yechmaganimga, hamma nima bo'lganini tushundimi, har mani ko'rishganda kuydirgan kallaga o'xshab kulib turishardi. Klientlar bilan suxbatni tugatganimizdan keyin, manga ketavering charchadiz deya javob berishdi. Bu gaplar quloqlarim ostida, "Tabriklaymiz ! Siz Captiva yutib oldingiz" degandek eshitildi, negaki tushlikga Maxliyo ovqat olib chiqaman degandi. Yo'lda magazindan shokolat va cola ovoldim. Har holda ovqat evaziga deganday. Uyga kelib, choy qo'ydim. Supa ustiga o'zimcha ul, bul narsalarni tuzab, ovqatni kuta boshladim.

- Assalom Aleykum!

deya darvoza tarafdan Maxliyo kulibgina, qo'lida bir narsani olib kelardi. Qornim ochiqib ketganigami, yoki boshqa sababdanmi, o'zim bilmagan holda sapchib turib qo'lidagi narsani oldib, xontaxta ustiga qo'ydim.

- Raxmat...

- Arzimaydi. Sovutmasdan yeb oling. Sojida opamlar kegunlaricha sizga ovqat obchiqib turaman ekan. Oyimlar aytdilar.

- yog'e... Shart emasdi rahmat. Ertalab aytish esimdan chiqibdi. Manti g'irt bemaza ekan))

- nimekan?! Bemaza?! Obkeling unda buni ham bemaza demasizdan obketa qolay...

deb, jaxl bilan supaga yaqinlashdi.

- ey... Hazillashdim. Rosa shirin bopti. Mazza qilib yedim.

- ha, hazilmush. Yoqqanidan xursandman. Osh bo'lsin...

deb kulib qo'ydi.

- ha, Maxliyo mang... bu sizga... nima qaytarishni bilmadim...

Kerakmas deya uyalibgina paketdagi narsani oldiyu, indamay chiqib ketdi. Bu qizga mehrim tushib qolgandi. Ortidan kuzatib qolib, xafa bo'lmadimikan deb qoldim. Keyin, bir necha kun ko'rinmadi. Oyim va Adamlar ham qaytdilar. Har kungi odat tusiga aylangan, uyini oldidan bir astalab o'tardim. Lekin uni ko'rmasdim. Oyimlardan u qiz xaqida so'ragani xijolat edim...
Kechki payt, soat 19:05 lar, katta yo'lda ketar ekanman, chap tarafimdagi bekatda qandaydir qiz turar edi. So'raychi, agar yo'lim bo'lsa olib ketamanda degancha yoniga to'xtab, oynani tushurdim.

- Ey, yaxshi qiz! Alo!

- bor yo'lingdan qolma! Shilqim...

deya, gapini tugatgan qizni ovozi tanish edi. Qorong'i bo'lganiga unchalik tanimabman.

- Mayliyo!?

- Iiii... Jamshid aka asalomalekum.

- Volekum. Uygami?

- ha, uyga...

- o'tiring olib borib qoyaman.

- ha, yog'e... Odamlar boshqacha tushinishadi.

- odamlar bir qo'shni, ikkinchi qo'shnisini uyiga eltib qoyayabdi deb tushinishadi...

- bilmadim...

- tez o'tiring mashinaga!

degan gapimdan keyin, qorqibgina orqa sidenga o'tirdi.

- Ho'sh... Nima gaplar? Sog'lik qaley? Nime ko'rinmaysiz?

- yaxshi, rahmat. Qishloqda edim. Bobomlarni mazasi yo'q edi. Qarashib keldim.

- ha, shuni aytib ketsayiz bo'lmasmidi? Odam xavotir oldiku...

- nega xavotir olasiz?

bu gapdan keyin bir oz mashinani sekinlashtirdim. Yo'l chetiga to'xtab,

- Maxliyo... Nima desam ekan... Man... Man... Man...

- gapiravering))

- ey... Gapimni bo'lmang... Man... Man... Man...

- ho'sh, ho'sh?...

- gapimni bo'laversang, sani sevishimni qanday aytaman?!

deya baqirib yubordim...
U jim edi. Mashinani xaydagancha mahallaga kirdim. Ikkimiz ham jim edik. Uyini yoniga yaqinlashar ekanman,

- Maxliyo, uzur... Bu gaplarni aytmasam bo'lmasdi. Javobini aytarsiz?...

deya, gapimni tugatdim. U ham, ho'p degandek boshini likkillatida, mashinadan tushib, uyiga kirib ketdi. Huddi quloqlarim tagida bomba portlagandek karaxt holda uyga kirdim. Oyimni "keldingmi? Ovqatlanasanmi bolam?" degan gaplariga quloq ham solmay, xonamga kirib yotardim. Endi oldimda eng qiyin narsa, Maxliyoning javobini kutib yashash turardi. "Man hech qachon sevib qolmayman" degan insonni, sevgilisidan javob kutish onlari edi...

Davomi bor...