- mayli men boraqolay, uyda hali bir talay ishlarim bor, ovqatni yeng, sovub qolmasina, o'zim pishirganman...

deya, shoshibgina ketib qoldi. Rahmat deb, uyga kirdim. Supaga o'tirib, dasturxoni ochdim. Kotta kosada to'la sevimli mantim edi. Ovqat judayam mazali chiqgan ekan. Huddi oyimlar pishirganday. Qorin to'yganigami yoki charchaganimgami uhlab qobman. Allambalo qo'rqinchli tushdan seskanib uyg'onib kettim. Terdan hol bo'lib ketgan fodbolkamni almashtirdimu, ovqat yuqi bo'lgan kosani o'zimcha yuvib qo'ydim. Soat 19:20 lar, nima qilishimni bilmay o'tirar ekanman, og'aynim Doston qo'ng'iroq qilib qoldi,

- Alo... Eshitaman?!

- Jamshid, bu man Dosi man.

- Ha, nima gap og'ayni?

- Bugun biron joyga bormimizmi?

- boshim og'rib kettvotti dosi. Hech qatga bormiman...

- eee... Damavoymisan? Davay chiq. 10 minutda uyini yonida bo'laman...

Kema deb, aytishni ulgurdimmi, yo'qmi telefonni o'chirdi. Bilardim, bu bolaniki tutib qosa qaytmaydi. Erinibgina xonamga kirib kiyimlarimni almashtirayotgandim ham tashqarida signal ovozi eshitila boshladi. Hovliga chiqib, mashinamdan ozroq pul oldim. Chiqsam Doston, Jaxon va Odil gazandalar turishibdi. Bu bollar mani maktabdagi sinfdoshlarim. Biz maktabda juda qalin edik. Dostonni ota-onasi obroli, boyvachchalardan, Jaxon yoshligidan mehnat qilib, pul topar lekin "pul topib, aql topmagan"lar safida edi. Odil g'irt mashennik, tekintomoqlarni kottasi edi. Hullas ular bilan shahar chetrog'idagi barga bordik. Ichkarida juda shovqinli musiqa ovozi, zalda hamma jinnilik qilib raqsga tushardi. Alohida kabinaga afitsiant yo'l boshlab borar ekan, ichkarida qiz bola ovozi eshitildi. Ha, Doston yana o'sha xunarini boshlabdi. Ichkarida 4 ta qizlar o'tirar edi. Dasturxonda bir necha xil salat, aroq va piva. Stolning ikki tarafida chilim bor edi. Doston hammamizni tanishtirgandan keyin, hammamiz joy joyimizga o'tirdik. O'zim hohlamay kelganimgami kayfiyatim yo'q, ko'nglim allanimalardandir g'ijil edi. Chilimni uchtort tortdimmi, yo'qmi divanga suyangancha ko'zimni ochib, patalokdagi svetamuzikaga termulardim... Yonimda nimalarnidir berilib bidirlayotgan qizga bir qarab, jilmayib qoyib, o'ylarimga cho'mardim. Miyyamni egov kabi egovlayotgan musiqa to'xtab, nimanidir gursillagan ovozi eshitildi. Miyyamga birinchi kelgan fikr "uff... Aniq shu gazzanda og'aynilarim" deya kabinadan tashqariga yugurdim. Zalda betartibgina ushayotgan uch mushkityorga yordamga oshiqdim. Hali bittasini urib ulgurmasimdan yuzimga qayerdandir daydi musht tegdi! Ko'zimda yorqin oq nur maydo bo'ldiyu... U yog'ini bilmayman. Ko'zimni ochganimda Dostonni mashinada ketardim. Og'aynilarim jim ketishardi, "demak rosa kaltak yebmizda" deya ko'zimdagi og'riqqa uxx deganimni bilaman, bollar manga bir qarashdi...

Doston:
- ha, Jamshid... Tirimisan?

Odil:
- Manabu nechi?

deya manga o'rta barmog'ini ko'rsatardi.

- Bu nechchimas. Sani kayf qildiradigan barmog'ing.

deganimdan keyin mashinani ichini xo xolab kulish tutib ketti. Jasur nima bo'lganini birma bir tushuntirgandek gapirardi, lekin ishgan labidan gaplariga unchalik ham tushunmasdim. Uyimni yonida tushib, bollar bilan xayrlashdim. Uyga kirasolib, to'g'ri vannaga oshiqdim. Oynaga qaraganimda bir seskanib kettim. Yuzim ko'karib, qo'zimni atrofi anchagina ishibdi. Muzlatgichdan bir bo'lak goshtni olib, yuzimga qo'ygancha uxladim. Erta tong budilnik ovozi asabimga tegardi. Yuzimga qoygan go'shtim tagimda qolib ketibdi. Suvi chib prostina xuddi siyib qoygan bolani ko'rpasi kabi ho'l edi. O'la deya ko'rpani ko'tarib, hovliga yoydim. Prostina kir mashinaga tashlab, yoqib qoydim. Ko'rpaga krushkada suv quyar ekanman, darvoza xonadan

- Kim bor?!

degan ovoz bilan, qadam tovushlari eshitila boshladi.

- hozir!...

Deyishga ham ulgurmadim.
Ovoz tanish edi. "Ey axmoq" kecha darvozani qulflamabmanda deya krushkani otib yubordim. Orqamga qaragimda, qo'shni qiz Maxliyo turar edi. Kulgusini yashirishga uringancha,

- Assalomalekum Jamshid aka. Voy.. .uzur, yana bemavrid keldimmi deyman?

deya, jilmayib turardi. Bu eng axmoqona vaziyat edi. Dorda ilinib, tomchilab suv oqayotgan ko'rpa ro'parasida turar ekanman,

- bu siz o'ylagan narsa emas...

deb, shoshgancha javob berdim.

- ha, yo'q. Hech narsani o'ylamadim.

deya battar jaxlimni chiqarib jilmayardi. Keyin unga kechagi gaplarni so'zlab berdim. Uydan olib chiqqan bir parcha goshtni ko'rgandan keyin ishondi.

- ha, Maxliyo? Tinchlikmidi? Oyim hali kemadilar...

- yo'g'e... Kosani olib ketgani kelgandim. Ha, ko'zizga nima qildi?

- kechagi voqealardan estalik qoldida...

deb, qolim bilan ko'kargan ko'zimni yopgancha, kulib yubordim. Hozir deya chiqib ketgan Mayliyo, 10daqiqalarda qo'lida paketchada bir nimalar bilan qaytdi.

- keling, ko'zizga maz surkab qo'yaman...

- yog'e... Shart emas. Uyizdegilar nima deb o'ylashadi?

- uyimdagilar ishda. Bitta qo'shnimga yordam bersam beribmanda... O'tiringchi bu yerga!

deya buyruq ohangida gapirgan Maxliyoni gapiga indamaygina supaga o'tirdim.

Davomi bor...