men … – deb o’zini og’zidan chiqqan gapdan o’zi uyalib erga qaradi.
Bo’lib o’tgan gaplarni Shaxzod haqidagi tariflarni bolaligidan hamda 9 yil birga o’qigan qo’shnisi sirdosh dugonasi Sarvinozga aytib berardi.
- Anavi narigi mahalladagi sinfimizdagi Salimalarni qo’shnisimi? – deb ko’zlari chaqnab ketti Sarvinozning.
- Ha o’sha – dedi Aziza rashki kelib.
Sarvinoz tannoz o’ziga oro berishni kishilar e’tiborida bo’lishni xush ko’rardi. Yigitlarni ilintirishni qoyillatardi. Maktabda o’qiganlarida unaqa emas edi. Shahar markazidagi kollejga o’qishga kirdiyu aynidi-qo’ydi Azizaning nazdida.
Sarvinoz 1-kursni bitirib 2-kursida kvartirada turar edi. U o’zining kursdoshi Anvar bilan yurar edi. U kursdoshlari orasidagi ko’rkam va kelishgan yigit edi. Garchi kursdosh qizlar orasi eng chiroylisi bo’lmasada lekin qomati juda kelishgan edi. Ikki sevishgan baxtli edi. Sarvinoz orzular og’ushida ettinchi osmonda uchib yurardi. Munosabatlariga 2-3 oy o’tdi ularning munosabarlari jiddiy tus ola boshladi. Qo’llaridan ushlashdan noriga o’tmagan Anvar Sarvinozni bellari va emchaklaridan ushlay boshladi. Boshlanishida Sarvinozni bu hol bir muncha havotirga solgan bo’lsa keyin yoqa boshladi. Bir kuni Anvar bir uyda holi qolishni taklif qildi. U qo’rqibgina rozi bo’ldi.
- Seni sevaman – deb gap boshladi Anvar uning bellaridan quchib
- … - erga qarab hayo ibo bilan jimgina Anvarning gaplarini eshitdi.
- Nimaga jimsan yoki sev…? – deb uni yana ham yaqinroq tortgan edi.
- Sevaman jo… - deb Anvarning lablariga lablarini bosdi.
Lablarini uzmasdan ikkalasi ham tursikdan boshqa narsalarni uloqtirdi. Anvar kichkinagina emchak, ingichka bellar va kotta ko’tlarni ushlarkan unga bulardan boshqa bu dunyodahech narsa kerakmasdek edi. Katta qo’llar Sarvinozni emchagini, bellarini ko’tlarini shunchalik noziklik bilan silar ediki. Omiga tiralib turgargan qo’toqni ushlab qo’yardi. Bunday holatga ortiq chiday olmagan Anvar Sarvinozning trusigi pastga tushirdi.
- Jonim qiz bolaman iltimos – deb tursigini echtirmaslikka harakat qildi.
- Teginmayman menga ishon faqat chotingga qilaman – deb tursiklardan xolos bo’lishdi.
Erga yotqizib Sarvinozning ikki oyoqlarini birlashtirib, chotiga 1-2 daqiqa sikmasdan Anvar bo’shanib yubordi.
- Jonim issiq ek… - deganini biladi Sarvinoz ham bo’shandi.
- Men qoniqmadim ko’tingga qilay – deb ohista pichirladi Sarvinozning qulog’iga.
- Yo’q men qo’rqaman kotta ekan – deb Anvarning quchog’idan ketmoqchi bo’ldi-yu chiqolmadi.
Kayf berilib ketgan Anvar uni ko’tini o’ziga to’g’rilab olib kallasini tiqqan edi.
- Voy oyijon – deb baqirib turib ketdi Sarvinoz.
- Xech narsa bo’lmaydi ozgina chidasan xursand bo’lasan – deya quchog’iga Sarvinozni tortdi.
Ko’tga sikishga bo’lgan 1-2 urinishdan keyin kvartira egasi telefon qilib qolib amalga oshmay qoldi. Anvar bilan 6 oy shu tariqa sikishib uchrashib yurishdi. U turli bahonalar bilan Sarvinozni o’zidan uzoqlashtira boshladi. Sarvinoz tushundiki uning uchun kerakmasligini va ortiqcha gapirmasdan orani ochiq qilishdi. U o’qishni bitirguncha 4 talar yigitlar bilan uchrashib yurib hammasi bilan birga bo’lar ularga ko’tidan berardi. Deyarli haftada ikki marta ko’tiga siktirmasa turolmaydigan bo’lib qoldi. O’qishni bitirish arafasida uni mahallasidagi bir bolaga erga berishdi. To’ydan 1 hafta o’tib, eri bilan sikishayotgandan do’nqayib turgan Sarvinoz ehtiroslarga berilib ketib erining qo’tog’ini ushlab ko’tiga to’g’irlavoradi. Eri bir harakat bilan ining ko’tiga katta qo’tog’ini tiqvoradi
- Voy onangni sikay ko’tingdan berarmiding?! – deb shapoloq tortib chiqib ketdi.
Ertasiga ertalab Sarvinoz uyiga ketish uchun “patta” sini qo’liga tutqazdi. Sarvinoz mana 5 oy bo’libdiki qo’toqni qumsardi. Azizani Shaxzodni maqtashini eshitib “shu bolaga bir siktirsangda” deya xayolidan o’tkazdi. Aziza Shaxzodni gaplarini qaytarishdan to’xtamas edi.
- Meni shu bola bilan tanishtirib qo’y – dedi Sarvinoz
- Bu nima deganing u uylangan-ku nima qilasan? – deb rashk aralash jahli chiqqanini bildirib qoshlarini birlashtirdi.
- Unga tegaman demadim-ku u bilan birga bo’gim kelyapti mazza qilardim oh-oh – deb ko’zlarini yumib Azizaning belidan quchib oldi.
- Ersirab qoldingmi? – deb uning quchog’idan chiqib ketti.
- Sen erga tegmasanda hali anavini mazasini bilmaysan har bir kirib chiqqanda mazza qilasan – deb qo’llari bilan o’zini quchoqladi.
- Jinni aynima bo’ldi meni ishim ko’p hovlini sipirib ovqat qilishim kerak – deb uydan tashqariga chiqishdi.
Sarvinozni Shaxzodga siktirish xayollari tinchlik bermasdi. U bilan tanishishni xayolan rejalar tuza boshladi. Dugonasi bahonasida Shaxzodni ko’rish uchun dugonasining ishxonasiga bordi.
- Assalomu alaykum azizani xonasimi bu? – deb shiringina jilmaydi.
- Va alaykum assalom ha bu hammani xonasi, xozir kelib qoladi – deb miyig’ida kulib, kallasini titkalayotgan qog’ozlaridan ko’tarmasdan.
- Bir o’ziz zerikmadizmi, qolganlar qaerda, ishlayverib charchamadizmi? – deb eshik yonidagi stulga o’tirdi.
- Charchashga vaqt yo’q yaxshi qiz – deb unga qaradi va “chakkimas” hayolidan o’tkazib qo’ydi.
- Men qiz emasman –“ajrashganman” deb qo’shimcha qilmoqchi bo’ldi lekin aytgan gapidan o’zi uyaldi.
Shu vaqt xonaga Aziza kirib kelib ular so’rashi ketishdi. Sarvinozning xayoli va ko’zlari Shaxzodda edi. Buni sezgan Azizani rashki keladi-yu bildirmaslikka e’tibor bermaslikka harakat qildi. Sarvinoz bozorga borayotgan edim bir kirib ko’rib o’tay deb kirgandim dugonajon deb chiqib ketayotganida
- Ishlab charchamang yaxshi qoling – deb ketishga shaylandi Sarvinoz
- Charchasam Aziza bor-ku nomerizni olib o’zim xabar berarman – deb ko’zini qisib qo’ydi.
- Xotinizga aytsangiz yaxshilab charchog’izni chiqarib qo’yadi – deb jahl aralash miyig’ida kuldi Aziza
Kech payt o’ziga sig’may nomerimni oldimi yo’qmi bilish maqsadida Sarvinoz Azizalarnikiga keldi. Ozgina u yoq bu yoqdan gaplashgan bo’lib so’radi
- Raqamimni berdingmi? – dedi Sarvinoz kulib.
- Ha gap buyoqda degin bermadim siz uylangansiz deb turib oldim – deb ayyorona kulib qo’ydi Aziza
- Dugonajon sen o’tir men choy olib kelay – deb chiqib ketti.
Aziza chiqqadan keyin uning telefonidan Shaxzodni raqamini yozib oldi. Ko’p o’tirmasdan uyiga ketti. Ertasi kuni Shaxzodga raqamini bildirib qoyish maqsadida telefon qilib gaplashishdi. Ular deyarli har kuni gaplashadigan bo’lib qolishdi. Uchrashib sikishib yurardi. Oradan 3 oylar o’tib Shaxzod bir do’sti bilan dam olishga boradigan bo’lishdi. Sarvinozni ham oboradigan bo’lishdi. Ikki kishiga ikki kishi bo’lib dam olgani borishdi. Oromgohda kech tushgan vaqtda Sarvinoz chiday olmay Saxzodning xonasiga kirib bordi.
- Jonim sog’inmadizmi? – deb yechinib, kiyimsiz holda kirib uning ustiga o’tirib qimirlay boshladi.
- Ha seni o’ylab yotgandim – deb Sarvinozning ko’tini g’ijimlab bir urib qo’ydi.
- Juda qichib chiday olmaymapman tezroq siking – deb omini Shaxzodni qo’tog’iga ishqalay boshladi.
- Do’nqayib tur jalabcham – deb Sarvinozni do’nqaytirib sika boshladi.
5-10 minutni ischida ikkalasi ham