«Ана! Бу ифлос мени ўз
фаҳшхонасига тортишни
мўлжаллаяпти. «Гўзаллик
олдида ҳар қандай ваҳший ҳам
одатдаги эҳтиёткорлигини,
хавф-хатарни унутиб
қўйишади» деганлари рост
шекилли. Демак олға!», ўйлади
қиз ўзича.
— Жон деб бораман, ака.
Кетдик.
— Э, шошилма, кеч соат
бешларда шу ерга келсанг, сени
ўзим олиб кетаман.
— Аммо... кечгача ўлиб
қоламан-ку, Бўри ака! — деди
қиз яна ёлвориб.
Йигит атрофга аланглаб олди-
да, қизнинг қўлига кичик
қоғоз пакетча қистирди.
— Бир доллар чўз! — деди
кейин буйруқ оҳангда.
Дилшода миннатдор қиёфада
яқинда «ишлаб олган» ўн беш
долларнинг бешталигини
чиқариб йигитга узатди.
— Қайтимига кечқурин яна
берасиз! Келишдикми?
— Келишдик! Учавер қушча,
соат бешда шу ерга келишни
унутма!
Дилшода ўзини жуда қувониб
кетган қилиб кўрсатиб ортига
қарамасдан ундан узоқлашди.
Бўривой эса шундай зўр
қушчани қўлга туширгани ва
кечқурун у билан қиладиган
ишрати ҳақида ўйлаб, мамнун
ҳолда қизнинг орқасидан
тикилиб қолди.
* * *
— Тузук, анча ўзингга келиб
қолибсан. Кани кетдикми? —
айтилган вақтда шодон кутиб
олди уни Бўрибой.
— Кетдик.
Улар Бўрибойнинг оппоқ
«Лачетти»сига ўтиришди.
Дилшода йўл-йўлакай олдинда
турган қасос оловида ёниб,
қалбида тўлиб-тошаётган
нафрат ҳисларини босиб,
ўзини бепарво тутишга
уринарди.
Машина даҳадаги кўп қаватлик
уй олдига келиб тўхтади.
Бешинчи қаватга кўтарилишиб,
хонага киришганларида турли
алфозда диванда, креслода,
ҳатто полга тўшалган кўрпача
устида ярим ялонғоч
чўзилишиб, кўзлари юмуқ
ҳолда ётган уч қиз ва икки
йигитни кўриб, Дилшоданинг
юраги орқасига тортиб
кетгандек бўлди. Манзара
ниҳоятда қўрқинчли ва аянчли
эканини кўриб, бундай
вазиятда иш битириши
ниҳоятда мушкул бўлишини
сезиб, беихтиёр бир қадам
ортига тисланди.
— Қўрқма қушча, булар
аллақачон бошлаб юборишганга
ўхшайди.
Кириб келишаётган Бўрибой ва
янги қизни кўришиб, йигитлар
ғимирлаб қолишди.
— Ой, новенкая! Добро
пожаловать! — деди қизлардан
бири базўр кўзини очиб.
— Борка, ўн бешта кўкидан
бераман, қизингни менга бер!
Дилшода ўзига еб қўяр
даражада суқ билан қараб
турган йигитга қараб, уни
дарров таниди. Бу ўша туни
унинг қўлларини қайириб,
қичқиришга йўл қўймаган
барзанги йигит эди.
— Тошингни тер! У фақат
меники бўлади. Унга қўл
теккизсанг, бугунги ҳақингдан
маҳрум бўласан!
Бўрибой Дилшодани етаклаб
бориб, креслода ўтирган
йигитни қўполлик билан
турғазиб юборди ва уни
ўтқазиб қўйди.
— Қани, уларга етиб
оламизми? — деди у
шерикларига беписанд имо
қилиб Дилшоданинг ёнига
ўтириб.
— Бошладик! — деди Дилшода
дадиллик билан, унинг ҳар
қандай буйруғига бир амаллаб
чап беришга аҳд қилиб.
— Ўзинг эплайсанми, ё
ёрдамлашиб юборайми? —
деди Бўрибой унга бир флакон
новокаин ва шприц узатиб.
— Мен ҳаплаб ичишга
ўрганганман, буларингизнинг
кераги йўқ.
— Бекор қиласан, шприц билан
тезроқ таъсир қилади, кайфи
ҳам бошқача бўлади.
— Билагимда из қолдиришни,
уни ҳамма кўришини
истамайман. Кейин шприцдан
СПИД юқади дейишади. Мен
бундан жуда қўрқаман.
— Лақма экансан. Шприцни
бир ўзинг ишлатишинг керак.
Ҳа майли, билганингни қил,
ма, ҳаплай қол. Манаву беш
долларинг. Бугун менинг
ҳисобимдан маишат қиласан.
— Раҳмат, мард экансиз,
Бўрибой ака.
Дилшода шундай деб стол
устида турган маъданли сувдан
бир стакан қуйиб олди.
Бўрибой берган пакетчадаги
кукунни билдирмасдан
кўкраклари орасига қуйиб
юборди. Кейин бўш
қоғозчадаги кукунни оғзига
қуяётган мисол ҳаракат қилиб
бошини орқага ташлади.
Қоғозда ҳеч нарса қолмасин
учун уни бир қўли билан
туртиб-туртиб қўйди. Кукун
юқидан бир неча зарралар
оғзига тушганидан ижирғаниб,
ёлғондакам чайналиб, устидан
стакандаги сувни ичиб юборди.
Бу пайт томирига новокаинда
эритилган кукунни юбораётган
Бўрибой ҳафсала билан шприц
ичидаги суюқликни иложи
борича секин кетишига
тикилиб турарди. Дилшода
Бўрибой деганларининг
тақдири ўз қўлида эканлигига
бутунлай ишониб унинг ёнига
келиб ўтирди. Суюқликни
томирига жўнатиб бўлган
Бурибой уни қучиб, суйкалана
бошлади.
— Йўқ, бу ерда эмас, — сакраб
кетди Дилшода, уни бошқа
хонага олиб ўтиб, ишини
бажариш мақсадида. —
Анавулардан уяламан.
— Вой-эй, уяламан дегин,
бизда ҳаммаси очиқчасига.
Ҳали ўзинг томоша ҳам
қиласан, бундан илҳомланасан
ҳам.
— Илҳомланиш учун менда
бошқа восита бор. Ҳамманинг
кўз олдида бундай қилиш,
ҳайвонлик.
— Ана холос, жуда уятчан
чиқиб қолдинг-ку! Нимам бор
дединг?
— Эҳтиросни ўн марта
оширадиган дорим бор.
Американики.
— Қани кўрсат-чи!
— Фақат бошқа хонага ўтсак...
— Ўргулдим сендай уялчан
фоҳишадан. Уялар эмиш,
юрақол, ҳозир уйқум келиб
қолади.
У сархуш ҳолда Дилшодани
елкасидан қучиб, бошқа хона
томон етаклай бошлади.
Дилшода унинг гапириш
оҳангидан ҳозиргина қабул
қилган қора дори таъсирида
бўлган йигитнинг унчалик
ҳафсаласи ҳам йўқлигини
сезди.
— Тўхтанг, сув билан фужерни
олай. Уни сув билан ичамиз.
Иккаламиз ҳам шундай эҳтирос
оловига тушиб кетамизки,
таърифлашга сўз йўқ. Мен уни
доим ёнимда олиб юраман.
Дорини бошқа мақтаб ўтиришга
ҳожат қолмади. Бўрибой
дорини олар-олмас бўғзига
ташлаб, устидан сув ичиб
юборди.
Давоми бор...